It's the only poem we have by Sembula Peyaneerar.
It's very short, but layered with meaning, from the obvious image of the monsoon rain rushing to merge and soften the baked earth which allows the flowers to bloom, to (I'm told) the unmentioned but always present kurinji flower, which blooms every twelve years and is a symbol of a girl's maturity.
What could my mother be to yours?
What kin is my father to yours anyway?
And how did you and I ever meet?
But in love our hearts have mingled
Like red earth and pouring rain.
In the beautiful Tamil script it looks like this:
குறிஞ்சி - தலைவன் கூற்று
யாயும் ஞாயும் யாரா கியரோ,
எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்,
யானும் நீயும் எவ்வழி யறிதும்,
செம்புலப் பெயனீர் போல,
அன்புடை நெஞ்சம் தாங்கலந் தனவே.
எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்,
யானும் நீயும் எவ்வழி யறிதும்,
செம்புலப் பெயனீர் போல,
அன்புடை நெஞ்சம் தாங்கலந் தனவே.
-செம்புலப் பெயனீரார்.
kurinji flower, photo by Johirsuresh1998
No comments:
Post a Comment
All comments are very welcome, but please make them suitable for The Word Den's family audience.